เพียงหนึ่งคำ

     เพียงหนึ่งคำพูดที่ออกจากปากของเราก็อาจจะทำให้คนฟังรู้สึกดีมากมาย หรืออาจทำให้คนฟังโกรธแค้นผืดเคืองกันตลอดปี ตลอดชาติ ก็เป็นได้ คนเราทุกๆคนก็อยากจะได้รับฟังคำพูดที่สรรเสริญ เยินยอ กันทั้งสิ้น ไม่มีใครอยากฟังใครตัดพ้อต่อว่ากันหรอกครับ หรืออาจจะได้ฟังคำคนที่พูดเปรียบเปรอยกันว่า พูดตรงไปตรงมาผิดเป้นผิดถูกเป็นถูกนายไม่ชอบ ชีวิตการงานก็รุ่งริ่ง พูดดีประจบสอพลอฟังแล้วไพรเราะหูนายชอบ ชีวิตการงานก็เจริญรุ่งเรือง, ไม่ก็ปลาหมอตายเพราะปาก, พูดดีเป็นศรีแก่ปาก พูดมากปากจะเป็นสี และ คำกล่าวอีกมากมายกา่ยกองมิอาจยกตัวอย่างได้หมด ณ ที่นี้

     โดยส่วนตัว ผมคิดว่าการที่คำพูดออกจากปากของคนเราไปนั้นเกิดจากความคิดที่อยู่ในสมองอันน้อยนิดของคนเรา โดยมีจิตใจ สภาพแวดล้อม ประสบการณ์ สถานการณ์ และอื่นๆ อีกมากมายหล่อหลอมให้เำกิดคำพูดนั้นออกมา ก็เลยมีคำพูดที่จริงใจ ไม่จริงใจ คำพูดที่ดี ไม่ดี คำพูดที่เพราะ ไม่เพราะ กล่าวออกมาดังที่เกริ่นไว้ข้างต้น ดังนั้นผู้รับฟังก็ครวใช้วิจารณญาณ ความใจเย็น และมีสติสัมปชัญญะ ในการรับฟังด้วยนะครับไม่งั้นอาจเหตุการณ์ไม่คาดฝันขั้นมาได้ (เพราะผูฟังอาจกลายเป็น นักมวยไทย นักมวยสากลสมัครเล่น หรืออาจถึงขั้นเป็นมือปีนรับจ้าง ก็เป็นได้) ดังนั้น การพูดอะไรออกไปก็ต้องคิดก่อนพูดออกไปเพราะคำพูดเหล่านั้นอาจจะกลับมาทำร้ายตัวคนพูด หรือไม่ก็ทำร้ายใจของคนฟัง โดยที่ผู้พูดไม่รู้ตัวก็เป็นไปได้

     จะคิดก่อนพูด หรือ จะพูดก่อนคิด จะพูดตรง หรือ จะพูดปิดบัง ก็นำไปคิดกันครับ